Agitka za podstawką

Trwa zbiórka podpisów pod Europejską Inicjatywą Obywatelską na rzecz wprowadzenia bezwarunkowego dochodu podstawowego w UE. Na polskim odcinku angażują się w nią m.in. stowarzyszenie Dom Wszystkich Polska oraz Zieloni.
 

Tych, którzy w ogóle nie kojarzą czym toto jest, odsyłam do klarownie objaśniającego definicję i główne założenia wywiaduJakuba Majmurka z Ryszardem Szarfenbergiem.

 

Nazwa bezwarunkowy dochód podstawowy brzmi strasznie sucho i towarzyszą jej użyciu męczarnie powtarzania w mowie i na piśmie długiego, złożonego z trzech słów wyrażenia. Dlatego marzy mi się upowszechnienie jakiegoś potocznego, chwytliwego określenia. Takiego, jakim kiedyś stała się np. kuroniówka. Wychodzę tu z propozycją zawartej w tytule wpisu podstawki.

Kennedy i Smoleńsk. O fałszywej symetrii teorii spiskowych

W  rocznicę zabójstwa JFK polskie media opublikowały sporo okolicznościowych tekstów. Tragicznemu wydarzeniu poświęcone zostało m.in. całe wydanie  dodatku historycznego Gazety Wyborczej.

 

Widać wyraźnie, że polskim środowiskom liberalno-lewicowym* teorie spiskowe na temat zabójstwa prezydenta USA przysparzają niemałego problemu. Nie sposób zignorować faktu, że wokół tej sprawy istnieje zbyt wiele niejasności, a większość amerykańskiej opinii publicznej nie wierzy w rządowy opis wydarzeń. Jednak traktowanie serio jakichkolwiek teorii spiskowych utrudniałoby obronę oficjalnej wersji w innym przypadku  – katastrofy smoleńskiej.

Krótka instrukcja obsługi Titanpada

 

Na warsztatach Dziennikarstwo Obywatelskie 4.0 miałem okazję poznać parę nowych narzędzi internetowych. Wśród nich Titanpada, który okazuje się bardzo przydatną innowacją we wspólnym redagowaniu tekstów.

 

Polecam Titanpada każdemu, kto zajmuje się dziennikarstwem internetowym, pracując w najmniejszym nawet zespole.

 

Krótka instrukcja obsługi Titanpada (titanpad.com):
 

1.  Nie trzeba się logować. Nowe pady tworzy się wpisując bezpośrednio w pasek adresu titanpad.com/ plus wybrany przez siebie tytuł (np. titanpad.com/przykład). Pady są dostępne publicznie, ale trzeba znać ich dokładny adres (nie ma żadnego katalogu, nie da się ich też znaleźć przez wyszukiwarki, np. Google)

O przepoczwarzeniach palikociarni

Zmiana nazwy czy nowa partia? Ugrupowanie Palikota chce zachować obecny wpis w ewidencji partii politycznych, aby nie utracić państwowych dotacji. Jednocześnie palikotowcom zależy na podkreśleniu, że dokonują „nowego otwarcia”, a nie jedynie odświeżenia szyldu.

 

Niektórzy określają całe przedsięwzięcie mianem rebrandingu. I trudno nie mieć skojarzeń ze sferą biznesu. Palikot od początku stosował w swej karierze politycznej metody, które wprost przypominają korporacyjny marketing. Choć jest to bolączka całej naszej postpolitycznej epoki, palikotowcy przekroczyli w Polsce wszelkie dotychczasowe granice, oddzielające społeczno-obywatelski wymiar polityki od producencko-konsumenckiego.

Międzynarodowa hipster lewica. I jak nią nie zostać

Ryszard Kalisz, który podjeżdża na demonstrację Oburzonych swoim Jaguarem. Sławomir Sierakowski, który dekadencko pozuje do zdjęć z papierosem w ustach. Nazw na określenie zjawiska powstało już niemało. Ich stałym, obowiązkowym elementem jest lokalny atrybut luksusu/elitaryzmu, kontrastujący estetycznie z deklarowanymi lewicowymi poglądami.

Podobne etykietki zdarza się stosować również prawicy, choć nieporównywalnie rzadziej (i bardziej autoafirmatywnie). Przykładem słynne już środowisko Hipster Prawicy, szturmem podbijające Gazetę Polską i Frondę. Znamienne jest posłużenie się od niedawna dopiero popularnym pojęciem hipstera (popularnym? przymiotnik ten z oczywistych względów brzmi w tym wypadku źle).

Czy zgadzam się z Jarosławem Gowinem?

W związku ze swoim zamiłowaniem do quizów i testów, szczególnie politycznych,  podszedłem do ułożonej przez Jarosława Gowina ankiety jakaplatforma.org. Nieco po czasie, gdy przestało o niej być głośno w internetach i tradycyjnych mediach.

 

Już pierwsze dwa pytania "delikatnie" zasugerowały mi, że raczej nie należę do grupy doceleowej ankiety:

 

1. Głosowałem na Platformę Obywatelską: ...

Wybrane tytuły polskiej prasy lewicowej po 1989 r. (ikonografika)

Od dziś ponownie działa Forum Młodej Lewicy. Na stronie spore zmiany, między innymi zupełnie nowe layout i logo.

Tym samym blog ponownie przechodzi w fazę uśpienia.

Jedno święto wielu lewic

Jak co roku, przy okazji Międzynarodowego Dnia Solidarności Ludzi Pracy wyszły na wierzch wszystkie linie podziału i konflikty, jakie dzielą środowiska na lewo od centrum. O tym, kto z kim będzie szedł razem, a kto z kim na pewno nie, zaczęło się mówić już od początku kwietnia.

 

Od czasu powrotu Leszka Millera na stanowisko przewodniczącego Sojuszu Lewicy Demokratycznej, partia ta poczęła wykorzystywać 1 maja jako okazję do uwiarygodnienia się w roli reprezentacji interesów pracowniczych. Stąd dbałość o liczną frekwencję i eksponowanie bliskości z OPZZ.

Wygłaszanie prospołecznych sloganów w SLD-owskim wydaniu wypadło groteskowo. Nie przez brak powagi samych sloganów, lecz komiczną sztuczność Jana Guza w roli trybuna ludowego oraz pomaganie Leszkowi Millerowi przez „suflera”. Uczynienie jednym z centralnych punktów obchodów występ zespołu Weekend dopełniło obrazu nędzy i rozpaczy.

Tym razem ułatwienie dla Sojuszu stanowił brak konieczności konkurowania z Ruchem Palikota, który odpuścił sobie jakiekolwiek zaangażowanie w Święto Pracy. Oczywistą oczywistością pozostaje dostrzeżenie związku między rezygnacją z ukłonu w lewą stronę przy okazji 1 maja a próbą – przynajmniej wizerunkową - powrotu RP na pozycje bardziej liberalne,

Nie tylko RP należał do grona wielkich nieobecnych. Ze świętowania 1 maja zrezygnowała także Polska Partia Pracy. Wśród oficjalnych powodów PPP wymieniała niechęć do bycia kojarzonym z przepychankami na centrolewicy. Uwagę skupiła jednak pierwszomajowa rezygnacja Bogusława Ziętka ze stanowiska przewodniczącego ugrupowania, co skłania do szukania rzeczywistych przyczyn nieobecności w sytuacji wewnątrz partii. W PPP idą zmiany? Powiązana z Sierpniem 80’ formacja była ostatnio była bardzo aktywna przy okazji strajków na Śląsku oraz kampanii na rzecz darmowego transportu publicznego. W uzyskaniu lewicowej wiarygodności wciąż jednak przeszkadza jej zdominowanie kierownictwa przez „starą gwardię” z prawicową przeszłością.

Nowy layout FML

 Nowy layoutu Forum Młodej Lewicy (wersja beta). Powrót strony już wkrótce.

 



Wszyscy konserwatyści premiera

Premier Tusk zastąpił na stanowisku ministra sprawiedliwości jednego konserwatystę drugim. Na miejsce Jarosława Gowina wskoczył Marek Biernacki. Konserwatyzm tych polityków stanowi idealne odzwierciedlenie specyfiki całego prawego skrzydła PO i konserwatyzmu całej partii.

Gazeta Wyborcza opisuje nowego ministra w następujący sposób: Biernacki jest człowiekiem środka, zdrowego rozsądku. Zbiera Madonny malowane na szkle, ale nie słychać go w Radiu Maryja. Cóż, najwidoczniej w Polsce do bycia uznanym za umiarkowanego człowieka środka wystarczy jedynie nie wygłaszać teorii spiskowych o zamachu smoleńskim w mediach Tadeusza Rydzyka. Niemniej konserwatyzm PO rzeczywiście odróżnia się na tle radykalnej prawicy, będąc konserwatyzmem w najwłaściwszym tego słowa znaczeniu.

Reaktywacja

Na Forum Młodej Lewcy przerwa techniczna (odbudowa strony po ataku hakerskim). Możliwe, że będę wrzucał tu tymczasowowo swoje teksty z przyszłym przeznaczeniem do publikacji na Forum Młodej Lewicy.